10 mei Suriname, Swingen in Nieuw Nickerie

In Nieuw Nickerie staat een redelijk groot ziekenhuis. Voor Surinaamse begrippen althans. Nieuw Nickerie is de tweede stad van Suriname en niet geheel toevallig is dit ook het tweede ziekenhuis. Het specialistische deel van het ziekenhuis is totaal afhankelijk van Nederlands. Veel gepensioneerde Nederlandse artsen vullen hun laatste effectieve jaren hier in. Hun kennis en ervaring zijn hier zeer bruikbaar want Suriname loopt helaas niet over van de artsen.
De rest van de artsen bestaat uit jonge Nederlanders die het vak willen leren en wel zo snel mogelijk. Die meer willen dan alleen maar toekijken tijdens hun co schappen en die misschien ook wel wat meer lol wil hebben dan ze in een Nederlands ziekenhuis kunnen hebben. Er zitten hier dus veel jonge artsen, net afgestudeerd, die vooral ervaring op willen doen. Ervaring in het vak en in het leven. Ze worden hier namelijk direct voor de leeuwen en in het diepe gegooid. Een prima leerschool dus hier. Op de eerste hulp worden mensen binnengebracht die gif hebben gedronken maar ook mensen die teveel gedronken hebben en toch in een auto zijn gestapt, tot vrouwen die lens zijn geslagen door hun man. Die worden dan uiteindelijk weer opgevangen door psychologen. Juist, Nederlandse

Drie van deze artsen nemen afscheid op de dag dat ik voor het eerst wakker word in dit rare stadje in het westen van Suriname. Een stadje dat haar enige onstaansrecht ontleent aan het feit dat ze rijst verbouwen. En alleen omdat wij Hollanders dat zo bedacht hebben een tijdje geleden. Hier wonen dan ook niet zoveel Creolen, nee dit is het domein van de Hindoes. Iets wat snel duidelijk wordt als ik een rondje door de tuin loop. Elise moet deze ochtend nog even werken en dat geeft mij de gelegenheid rustig wakker te worden, wat te lezen en de tuin bij daglicht te bekijken. Tussen de weelderige planten, struiken en bloemen zie ik een beeldje van een hindoe god staan met een klein offerplateau ervoor, er achter wapperen drie vlagen lustig in de warme wind. Al snel kom ik er achter dat er heel veel verschillende torretjes, hagedisjes, vogeltjes en bloemen leven. Als ik naar boven kijk zie ik een grote groep gieren rondcirkelen die omstebeurt neerstrijken in de grote palmboom naast het huis. De warmte en de lange reis eisen echter al snel hun tol. Ik ga ff op bed liggen met de airco op standje vrieskist. Elise maakt me met lieve kusjes wakker.

Maar goed, er werd afscheid genomen. En daar hoort een feestje bij. Voor mij dus een goede kans om iedereen in één keer te leren kennen, Ik ken alle namen en weet de verhalen via Elise. Het begint om zeven uur en ik vraag in mijn naïviteit wat we gaan eten voordat we er heen gaan. We moeten natuurlijk wel een klein bodempje leggen. “we zijn hier in Suriname schat, op feestjes is hier altijd genoeg te eten.” Lacht ze me een beetje uit. Daarbovenop komt dat de buurvrouw gevulde roti heeft gemaakt, en die worden altijd gedeeld. Dus nog voordat we ook maar onderweg zijn is onze maag eigenlijk al gevuld. Gevulde roti betekent dat er ook fijn geprakte aardappel in het deeg zit. Naast de bloem. Lekker veel koolhydraten dus, één roti is al bijna een hele maaltijd dus. Ik kom er al snel achter dat ik erg moet opletten wat ik hier. Snel reken ik uit hoeveel ik zou moeten spuiten, in gedachte houdend dat we straks ook weer kip en rijst voorgeschoteld krijgen. Ik controleer mijn bloedsuiker en verbaas me enigszins over de keurige waarde. De insuline werkt dus prima hier!

De muziek staat hard, iets wat in Suriname heel normaal is. je danst hier op zulke gelegenheden. Kletsen doe je maar op een ander moment. Het gezelschap is heel divers, Zo zijn er de Nederlandse artsen die allemaal onder de dertig zijn. De gepensioneerde specialisten waarvan er één Chinees is. Het verplegende personeel is voornamelijk van Hindoestaanse afkomst, en er loopt een creool rond en een kerel uit Guyana en de DJ en zijn gevolg kan ik moeilijk plaatsen maar ik gok ook creools. En oja, de ouders van Linda, de baas van de psychologen. Bier wordt geschonken uit grote glazen literflessen en de Surinaamse bruine rum (Borgoe) wordt aangelengd met ijs.

En een beetje cola.

Van alles is er genoeg, gelukkig want het is echt fucking warm! De temperatuur daalt hier niet ’s avonds en het blijft dus met gemak dertig graden. Daar komt bij dat we met veel mensen redelijk dicht op elkaar staan. Dansend. Nou ja, de Hollanders bewegen een beetje heen en weer, en in het begin natuurlijk alleen de meisjes. De mannen staan gegroepeerd moed in te drinken. De Surinaamse mannen maken hier dankbaar gebruik van. Ik besluit het niet zover te laten komen en dans alsof mijn leven er van af hangt. We krijgen een complimentje. We kunnen er geen reet van maar het ziet er wel heel erg gezellig uit.
Battlen! Hindoestanen en creolen hebben een hele andere benadreing van dansen. Hindoestanen doen als ze in een bollywood film zitten en maken hele rare hand en voet bewegingen terwijl de creolen zwingerder zijn. Ze doen elkaar dan ook regelmatig na waarna de ander weer nog meer zijn best gaat doen. Ik kijk vooral goed en tel het ritme mee, ik krijg de smaak te pakken en druk mijn liefje dicht tegen me aan en swing de pan uit.

Ondertussen staat de vader van Linda stil in een hoekje te kijken naar zijn vrouw. De Borgoe valt lekker en ze gaat helemaal los. Een grote Surinaamse kerel is dit ook opgevallen en besluit om haar een beetje danstechniek bij te brengen. Hij leidt de dans met zijn heupen, stevig tegen die van haar. Een glimlach van oor tot oor siert haar gezicht en ze kan een klein gilletje niet onderdrukken. Vol verbazing kijken de feestgangers naar dit schouwspel, ‘Die gekke moeder van Linda toch’
Ik heb wederom goed opgelet en kopieer de heupbewegingen tegen die van Elise, een glimlach van oor tot oor siert haar gezicht. We moesten zo maar eens naar huis….